ค้นหาหมวดอักษร ข
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' ขี้ '
ขี้ หมายถึง ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ,ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ, สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรังอยู่ เช่นขี้ไคล ขี้รังแค ขี้หูขี้ตา, โดยปริยายหมายความถึงสิ่งที่ไม่ต้องการ เช่น ขี้ตะกั่ว,เศษหรือกากที่ออกมาจากสิ่งนั้น ๆ เช่น ขี้กบ ขี้เลื่อย. ว.ใช้ประกอบหน้าคําที่แสดงความหมายในทางที่ไม่ดี เช่นขี้เกียจ ขี้เหนียว, หรือมักเป็นเช่นนั้น เช่น ขี้หัวเราะ ขี้ขอ.
คำที่ใกล้เคียงกัน
ขี้กบ
น. เศษไม้ที่ออกมาด้วยการไสกบ.
ขี้กระทาเกลือ, ขี้ทา
น. ขี้เกลืออันตกกระฉาบทาไปตามพื้นดินหรือพื้นที่มีเกลือแห้งเกรอะอยู่เป็นกระ.
ขี้กระทาเกลือ, ขี้ทา
น. ขี้เกลืออันตกกระฉาบทาไปตามพื้นดินหรือพื้นที่มีเกลือแห้งเกรอะอยู่เป็นกระ.
ขี้กลาก
น. ชื่อโรคผิวหนังอย่างหนึ่ง มีหลายชนิด เกิดจากเชื้อราขึ้นเป็นวงมีอาการคัน, กลาก ก็ว่า.
ขี้ก้อนใหญ่ให้เด็กเห็น
(สํา) ก. ทําสิ่งที่ไม่สมควรให้ผู้น้อยเห็น.
ขี้กะโล้โท้
(ปาก) ว. ไม่ดี, ไม่มีคุณภาพ, เอาเรื่องเอาราวไม่ได้.
ขี้ก้าง ๑
น. ขี้ดีบุกที่ถลุงแล้วเอาไปถลุงอีก. ว. ผอมจนเห็นซี่โครงเป็นซี่ ๆ,ผอมเนื้อน้อย.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์